ΗΧΟΙ ΑΘΟΡΥΒΟΙ

ΔΕΝΤΡΟ Πείτε στο δέντρο που μας έκρυψε παιδιά πως του φυλάω έναν ίσκιο. Κι ας πείσμωσε η γρατσουνιά του αριστερού μου αγκώνα. Κι ας γέμισε ως τα μισά το δισάκι της ελπίδας. Κι ας τρέμει μες στα πόδια μου η μνήμη της τρεχάλας. Θέλουν κι οι νεκροί να σιγουρεύονται πως κάποτε το δίχως άλλο διετέλεσαν ζωντανοί.