ΣΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΡΥΦΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Τότε εκεί, στην πύκνωση του χρόνου Τότε, το χέρι μου ύψωσα Το χέρι μου που έτρεμε Κρατώντας την καρδιά μου Σαν χειρομάντηλο, σαν χειρομάντηλο γαμπριάτικο Και την ανέμισα Την ανέμισα ψηλά και την ανέμισα… Κι ύστερα την άφησα να πετάξει στον ορίζονται Σε όλον τον ορίζοντα, ολόγυρα Βάφοντάς τον, με το αίμα της, κόκκινο!