ΙΝΤΕΡΣΕΞ

Κάθε φορά που γεννιέται ένα παιδί, αρχίζει ένα συναρπαστικό ταξίδι γνώσης και περιπέτειας για τους ανθρώπους που το μεγαλώνουν. Ωστόσο, όταν γεννιέται ένα ίντερσεξ παιδί, σε μια τοξικά πατριαρχική, αγνώμονα κοινωνία, κατάμεστη από έμφυλες κατασκευές και νόρμες, ανέτοιμη να αγκαλιάσει το φυσικά διαφορετικό και να το αναγνωρίσει ως ίσο, τότε το ταξίδι αυτό γίνεται επιπλέον πάλη και αγώνας, μέχρι να διασφαλιστούν τα βασικά του ανθρώπινα δικαιώματα: Στον αυτοπροσδιορισμό, στην ελεύθερη έκφραση της προσωπικότητάς του, στη σωματική του ακεραιότητα, και εν τέλει στο δικαίωμα στην ίδια του τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Το 2008, όταν οι "ειδικοί" επέμεναν να τερματίσω ένα υγιές και επιθυμητό κύημα ως "λάθος και τέρας της φύσης", δεν γνώριζα, ούτε μπορούσα να διανοηθώ την ιστορική γενεαλογία αυτής της ευγονικής κυβερνητικότητας και απάνθρωπης δίωξης. Με απασχολούσε μόνο να σώσω τη ζωή του παιδιού μου, να γεννηθεί και να μείνει ολόκληρο, ενάντια στα σιωπηρά ιατρικά πρωτόκολλα επιλεκτικών τερματισμών και "κανονικοποιητικών" επεμβάσεων, που διενεργούνται ακόμα και σήμερα στη συντριπτική πλειοψηφία των σωμάτων εκείνου του αόρατου 2%, των ίντερσεξ παιδιών. Όλα τα άλλα τότε, δεν ήταν παρά θραύσματα ενός ανακατεμένου και δυσνόητου παζλ, που παρ' όλη τη μελέτη και τη στήριξη της παγκόσμιας ίντερσεξ κοινότητας, μου πήρε σχεδόν μια δεκαετία να ενώσω. Και πάλι έλειπαν κομμάτια... Η ακούραστη έρευνα της Δήμητρας Τζανάκη που παρουσιάζεται εδώ, τόσο πικρό μα γερά τεκμηριωμένη, τοποθετεί τα χαμένα πλην σημαντικά κομμάτια αυτού του παζλ στη θέση τους, ολοκληρώνοντας τη σκοτεινή εικόνα της αέναης δίωξης από την εξουσία, όχι μόνο του διαφυλικού (ίντερσεξ) υποκειμένου, αλλά και κάθε διαφορετικού, επαναστατικού, αναρχικού, αταξινόμητου, "εκθηλυμένου" και "μη συμμορφούμενου προς τας υποδείξεις" ανθρώπινου υποκειμένου. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, η έρευνα αυτή γίνεται ένα δυναμικό εργαλείο κατανόησης της θεσμικής κακοποίησης και των περιφράξεων που υφίστανται τα σώματα και οι ζωές μας, μέχρι να α