Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΟΥΣΚΑ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝ ΤΟΥ Κ ΣΗΜΙΤΗ

Το βιβλίο αυτό δεν θα είχε γραφεί αν δεν είχαν ειπωθεί τόσο από τον πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη όσο και από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Νίκο Χριστοδουλάκη τόσα "κουφά" και απαράδεκτα για τον κοινό νου σχετικά με την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και, κυρίως, για την πραγματική κοινωνική συνοχή και αλλληλεγγύη στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Βουλή στις 27 Νοεμβρίου 2003. Η ημερομηνία αυτή είναι σημαδιακή και για τους δυο αγορητές στη Βουλή, δηλαδή τους κ.κ. Σημίτη και Χριστοδουλάκη. Κατ' αρχάς, και οι δυο είναι καθηγητές πανεπιστημίων με ειδικές μάλιστα γνώσεις γύρω από τα οικονομικά θέματα και, συνεπώς, έπρεπε να είχε καταδειχθεί ιδιαίτερη προσοχή σε ό,τι αφορά κυρίως οικονομικούς ορισμούς, όρους, έννοιες και παραδοχές. Αλλά, ας μην ξεχνάμε κι αυτό που έλεγε ο Βίσμαρκ: "Δυο καθηγητές στην εξουσία και η πατρίδα χάθηκε"! Ύστερα, στις 26 Νοεμβρίου 1987 ο κ. Σημίτης υπέβαλε στον τότε πρωθυπουργό αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου επιστολή παραίτησης από το αξίωμα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας με την επίκληση λόγων που δεν ταίριαζαν προς συνετή οικονομική πολιτική. Υπήρξε όμως η συζήτηση αυτή σημαδιακή και για τον κ. Χριστοδουλάκη, ο οποίος εμφανίσθηκε ως "δάσκαλος που δίδασκε κάποτε και λόγο δεν εκράτει". Γιατί ο κ. Χριστοδουλάκης σε άρθρο του στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο" (23 Ιουνίου 1995), έκανε έναν απολογισμό για την εικοσαετία 1974 -1994 και υπογράμμιζε, μεταξύ των άλλων, ότι "... Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ολόκληρη η δεκαπενταετής περίοδος 1980-1994 χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο που ο Rudiger Dornbusch αποκάλεσε "μακροοικονομικό λαϊκισμό". Αλλά όλα αυτά που επεσήμανε στο άρθρο αυτό τα βρήκε όλα μπροστά του ως "τσάρος" της οικονομίας μετά το 2000! Το βιβλίο αυτό θα αποπειραθεί να τεκμηριώσει όλα αυτά και να απογυμνώσει με ντοκουμέντα το "νεοφιλελεύθερο εκσυγχρονιστικό λαϊκισμό" του ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη. Αλλά, ο κ. Σημίτης δύο περίπου χρόνια πριν από την εκλογή του ως πρωθυπουργού είχε αφήσει έντονο το