Η έκδοση καταγράφει το τελευταίο έργο της Ρένας Παπασπύρου. Η ύλη της αρχιτεκτονικής και η υλικότητα του αστικού χώρου παραμένουν σταθερά στο επίκεντρο της καλλιτεχνικής πρακτικής της, δημιουργώντας εικόνες που ενεργοποιούνται από τους συνειρμούς του θεατή.

Μέσα από την επινοητική αναγνώριση των μικροστοιχείων δομής της ύλης και τη σύλληψη της επιφάνειας ως φορέα καταστάσεων, η Ρένα Παπασπύρου (γενν. 1938, Αθήνα) δημιουργεί ζωγραφικές εικόνες που ενεργοποιούνται από τους συνειρμούς του θεατή. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 μέχρι σήμερα, η ύλη της αρχιτεκτονικής και η υλικότητα του αστικού χώρου βρίσκονται σταθερά στο επίκεντρο της προσοχής της. Η καλλιτέχνις διαμορφώνει «επεισόδια στην ύλη» και «εικόνες στην ύλη»: κατασκευάζει αφαιρετικά ψηφιδωτά από πέτρες και υαλομάζες, σχεδιάζει πάνω σε διάφορες επιφάνειες (μεταχειρισμένα ξύλα, τοίχους, κομμάτια ασφάλτου, μωσαϊκά πλακάκια), συγκροτεί δειγματολόγια υλών που συλλέγει από τον δρόμο, καλουπώνει με χαρτί τις σκάλες της πολυκατοικίας της και αποτοιχίζει ερειπωμένα σπίτια αναδιφώντας έτσι τα μυστικά των τοίχων. Η πόλη είναι το πραγματικό εργαστήριό της. Στο έργο της Παπασπύρου, η καλλιτεχνική πράξη εκφράζεται μέσα από πληθώρα εκφραστικών μέσων: ζωγραφική, γλυπτική, εγκατάσταση, σχέδιο, επιτέλεση, βίντεο, φωτογραφία.
Η έκδοση Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας: Η άγνωστη όψη συνοδεύει την ομότιτλη εγκατάσταση της Ρένας Παπασπύρου που προγραμματίζεται να παρουσιαστεί στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση το φθινόπωρο του 2021. Πάνω σε έναν ειδικά διαμορφωμένο γωνιακό τοίχο τον οποίο σχεδίασε η ίδια, η καλλιτέχνις έχει τοποθετήσει διάφορες αποτοιχισμένες επιφάνειες που απέσπασε από μια ερειπωμένη μονοκατοικία στο Παγκράτι. Τα σπαράγματα αποκαλύπτουν την αθέατη όψη των εξωτερικών τοίχων του κτιρίου, ενώ σε πολλά από αυτά διακρίνονται αποτυπώματα από τα γκράφιτι, διαστρωματώσεις και άλλα ίχνη που είχαν συσσωρευτεί στο πέρασμα των χρόνων. Το έργο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του lockdown και έχει ημερολογιακό χαρακτήρα. Είναι η ανασύσταση ενός τοίχου ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ.

A publication that documents the latest project by Rena Papaspyrou. Materiality of architectural and urban space remains at the heart of her artistic practice, producing images to be activated by the viewer’s own associations.

Through a creative reconnaissance of the micro-elements of material structure and a perception of the surface as a medium for states and events, Rena Papaspyrou (Athens, 1938) produces images to be activated by the viewer’s own associations. From the mid-nineteen sixties to the present day, the materiality of architectural and urban space has been at the heart of the artist’s practice. Creating ‘episodes in matter’ and ‘images in matter’, Papaspyrou produces abstract mosaics of stone and glass; draws on a variety of mediums (readymade wood, wall panel, asphalt, mosaic tile); compiles samplers of materials salvaged from the streets; moulds staircases in paper; removes sections of wall from abandoned houses, probing into their secrets. The city is her studio. In Papaspyrou’s practice, the creative act manifests itself in a variety of mediums – painting, sculpture, installation, drawing, performance, video, photography.
The publication Vryaxidos 11 and Aspasias: Images Behind Matter accompanies the eponymous installation by Rena Papaspyrou, scheduled to go on view at the Onassis Stegi in fall 2021. The artist has mounted, on a corner wall of her own design, a number of panels – wall sections detached from an abandoned house in Pangrati. These fragments reveal the unseen sides of these exterior walls; several show traces of graffiti, stratification, and marks accumulated over time. Realised during the lockdown, this project is a journal – the reconstruction of a wall that never was.