ΟΙ ΒΑΘΥΠΛΟΥΤΟΙ ΒΕΝΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΙ

Τόπος του έργου: Η Χώρα των Θαυμάτων ή, ίσως, η Χώρα του Ποτέ Πια. Ένα τεράστιο, αχανές εξοχικό σπίτι που βρίσκεται στη μέση μιας άγριας πεδιάδας· όλο το σκηνικό είναι μεγαλόπρεπο, μπαρόκ, κυριαρχημένο από έναν άκρατο εστετισμό. Χρόνος: δώδεκα ώρες ή, ίσως, δώδεκα μήνες. Οι ήρωές του: οι βαθύπλουτοι Βεντούρα, τα παιδιά τους, ο Αρχιθαλαμηπόλος, οι στρατιές των υπηρετών, οι κοκκινομάλληδες ξένοι, οι ιθαγενείς και, ο ίδιος ο αφηγητής.

ΟΙ ΒΑΘΥΠΛΟΥΤΟΙ ΒΕΝΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΙ είναι πρώτα απ' όλα ένα μυθιστόρημα-μύθος, μια ιστορία τέλεια δοσμένη που συναρπάζει τον αναγνώστη κι όταν απλώς τη διαβάζει δίχως ν' αποκρυπτογραφεί τους συμβολισμούς της. Πέρα όμως από την καθαρά λογοτεχνική ομορφιά του έργου, όλο το ηθελημένα μη ρεαλιστικό σύμπαν του και τα πλάσματα που το κατοικούν αυτοί οι αφέντες που αποφεύγουν να δουν μιαν ανυπόφορη πραγματικότητα· αυτοί οι υπηρέτες που είναι εντεταλμένοι να καταπνίγουν, μ' επικεφαλής έναν αμείλικτο Αρχιθαλαμηπόλο, δίδυμο αδελφό του Πινοσέτ, κάθε εξέγερση· αυτός ο τρελός και ιδεαλιστής γιατρός που μιλάει σαν τον Σαλβαδόρ Αγιέντε' αυτά τα παιδιά τα τόσο λόγια που εκπροσωπούν όλη την γκάμα των διανοούμενων κι αυτοί οι ιθαγενείς που με τις ευλογίες των κυρίων εξοντώνονται αλύπητα από τους υπηρέτες- μας φέρνουν στο νου τη Χιλή της τελευταίας δεκαετίας.
Αλλά πέρα κι απ' αυτή την ιστορική ερμηνεία που μπορούμε, ίσως, να του δώσουμε, το έργο αυτό έχει ένα παγκόσμιο βεληνεκές: εξετάζει τους τυφλούς μηχανισμούς κάθε επανάστασης και μας οδηγεί σ' έναν προβληματισμό πάνω στην ανθρώπινη ελευθερία και τα όριά της.